ANNEM
Ýhmal etmedim annem
Seni sevmeyi düþünmeyi
Hele hele seni özlemeyi hiç
Hiç ama hiç ihmal etmedim annem
Gelemedim yanýna param yoktu
Bakamadým yüzüne derdim çoktu
Söyleyemezdim ki sana
Bilmemen daha iyi diye düþündüm
Onca üzüldün yoruldun kýrýldýn yýllarca
Birde üstüne dert eklemek istemedim
Annemsin
Sebebi hayatýmsýn
Sende benim gibisin
Bu koca hayatta yalnýzsýn
Ömrümün çeyreðinde yaþadým
Þefkatini sýcaklýðýný güzelliðini
Bakiyesi hep hasretin
Canýna yandýðým gurbet
Kýzayým diyorum olmuyor
Babayým bende kýzamam
Kimselere çatýp küsemem
Alýp da baþýmý gidemem
Anne anneciðim anam
Ben seninde evlâdýn deðil miyim!
Kýz baðýr döv yine istersen
Ama uzak kalma benden
Bakma büyüdüðüme
Çocuðum hâlâ
Çocuðunum hâlâ
Korkuyorum hâlâ
Özlüyorum seni hâlâ
Ýþte iþte bunu hiç ihmâl etmedim
Ellerinden hasretle öperim
Hakkým yok sende
Ama seninkini deðil bu ömürde
Bin ömür yaþasam da ödeyemem…
Sina on sekizini doldurdu
Sadi on üçünde
Kardeþlerimle benim gibi
Beþer yaþ var aralarýnda
Bunu biliyorsun zaten
Ama þunu da bil diye söylüyorum
Ben ikisiyle de gurur duyuyorum
Ve Allah’a ayrý ayrý dualar ediyorum.
Sende benden duaný esirgeme ne olur
Senden gelecek her þeye muhtacým…
Hakkýný helâl et lütfen.
En büyük evlâdýn
En hayýrsýz oðlun…
Muharrem Dere 11 Mayýs 2014 - Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.