Bu kaçýncý gecem sensiz? Bu kaçýncý yaþamak bilmem… …….
Bir dakika!… Bu karanlýkta beliren, Gülümseyerek gelen, Ne acaba? Hiii…. Yalnýzlýk mý dersin? Yoksa baþlangýç mý koyarsýn adýný? Sen… Sen böyle durumlarda, Ýsimler bulmaya bayýlýrdýn… Önce “ilgi” koydun, Sonra “sevgi”, Sonra… “Aþk” demiþtin galiba… Affet… Hatýrlamýyorum… ………
Göster bakalým marifetini, Aþký imkansýz, Yalnýzlýðý lütuf olan, Sen… Ne? Yapma!... Ne olur! Yalvarýrým anma onun adýný! Yalnýzlýk deme bana… Yalnýzlýk deme bana… ………
Yalnýzlýk de bana… En azýndan bir adým olsun… ………
Bu kaçýncý gecem sensiz? Sokak lambasýnýn, Yalnýzlýklarýn oturduðu, Bu köhne mahalleye damlayan ýþýðý altýnda… Ne olur cevap ver, Ey…adý “imkansýz”… Bu… Bu kaçýncý can veriþim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.