Kapandý ruhumun, ebedi aþk penceresi
Dar geliyor, dünya kadar geniþ kafesi
Can yüreðimin bitti, o sýcacýk nefesi
Geldi kalbe bozulacak hazan mevsimi
Yine garip kaldý, gönül tahtým olan eþ
Battý ruhumdan, sanki o nurani güneþ
Yakýyor kalbimi ruhumu, kor gibi ateþ
Gönül mevsiminin kýþýmý söyle kardeþ?
Sevgiyi yaratan Allah’a, son sözüm
Yaþ akýtýyor yaðmur gibi iki gözüm
Kavuþmadan gülemez artýk yüzüm
Bozulmuþ bostana döndü, aþk özüm
Yaralandý vicdaným, oldu lime lime
Doðmayýnca ebediyet güneþi kalbime
Kavuþmadan sonsuzluk sevgilime
Kurumuþ gazeller bile üzülür halime
Sevgi bahçesinin çiçeði gönlüm
Yetiþtirir artýk güller sayýsýnca ölüm
Defnetmekle geçer gayrý her günüm
Bozulmuþ baðaya döndü, gündüzüm
Bekir Özcan- Borborunbekir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.