Bir öpücüðün hatýrý sevda bitene kadarmýþ... Öðrendiðim günden beri sadece kendime saklýyorum buselerimi.
Rüzgar da savrulan sevinçlerin daha izi soðumadan kapattým kapýlarýmý gün dönümüne çok erkendi gidiþin demedim daha ay resitalini sürdürürken ömrümün senli gecelerinde kapanan bu perdeler benim mi sevgili?
Bir varmýþ bir yokmuþ vakitlerini kaldýrýyorum dolaplara hiç olmamýþ sayfasýný açýyorum önüme hala ne kadar beyaz hakbuki kara kalemle ne düþler çizilmiþti üstüne farkýna varmadan ne kadar çabuk silinmiþ.
Acý bir tebessümü asýyorum dudaðýmýn kenarýna gözlerim olanlarý kabullenemeyen bir gönlü saklýyor ardýna yumuyorum sýkýca açýnca geldin mi diyebilmek umuduyla.
Saklanmak moda oldu bu sýralar..
Ne giysem yakýþýyor üstüme en çok da cepli kýyafetlerle görünüyorum elim karalanan anýlarý kolayca týkýyor içine çöp tenekesi etrafýnda boþaltmak için dolanýyorum belkide bu kadar kolay harcanan bir sevdadan utandýðýmdandýr sessizliðim.
Sana verecek bir þeyimin olmamasý ne kadar kötü sevgili halbuki ne çok aný biriktirmiþtim yüzüne sürmek için ellerimle o yüzden mi þimdi kýrýk bir asma dalý gibi sarkýyor yanýmda bilmiyorum.
Bilmiyorum senden sonra geleceðin merdivenlerini çýkmayý ayaklarým kilitlendi bir birine diz çöküyorum yeniden emeklemek öyle zor geliyor ki..
En son sensizliði giyiniyorum üstüme titreyerek ne kadar soðuksun sevgili.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.