Bilse, altýn boynuzlu bir Ýstanbul þehri var Toplanýp apar topar gelirdi uzaylýlar. Göklere gece gündüz el açar minareler Maziyi arar olmuþ dededen saraylýlar.
Her taþ ayrý bir tarih, okunur yaprak yaprak; Kimleri yutmamýþ ki Ýstanbul denen toprak. Topkapý surlarýnda dalgalanýyor hala Ulubatlý Hasan’ýn diktiði kanlý bayrak.
Maviyi çizikleyen dalganýn köpüðünde Yunmuþum þiirleri, yürekteki düðünde Nefis isyan ederken, kör göze mil çekilir Ýstanbul denen þehri uzaktan gördüðünde.
On beþ milyon can taþýr, üç beþ milyon aile Deðil yolda yürümek nefes almak da çile. Ýstanbul gölgesinde akþam kýzýllýðýný Tuvale yansýtamaz en usta ressam bile.
Ýstiklal’de alkole boðulmuþ aþklar ölgün, Kýz kulesi, Üsküdar önünde hala sürgün, Boðazýn sularýnda oynaþýr mehtapla ay Yedi tepe üstünden güneþ toplanýr her gün.
Islak rüzgârlar eser esintili boðazdan, Beþiktaþ/Galata’da gün doðacak birazdan, Karýnca yuvasýna dönüþür Eminönü Martýlar yað çýkarýr mavi benek beyazdan.
Bir þehir ki; Gündüzden gecesine seslenir. Bir þehir ki; Gündüzü gecesinden beslenir. Coþari garibine sevda bahþetmek için Ýstanbul denen þehir, gönlüne adreslenir.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.