Soyut Arajman

Delikli taþýn içindeydi harfler
Baþlarý eðik
Yüzleri solgundu

Kamburdular
Yüklerinden, yaþlýlýktan
Suskundular

Vücutlarýný sýtma sarmýþtý
Korkuyorlardý tastaki sudan
Yorgun, yýlgýn düþmüþlerdi

Ben o vakitler
Akasya yiyordum suçluðunu bile bile
Erik çalýyordum dalýndan
Kimsesizdim aslýnda
Yolumu yitirmiþliðim de kabulümdür

Uzatýnca delikli taþa parmaðýmý,
Harfler kondu üzerine bir bir
Güçsüz karýncalar gibiydiler
Islanmýþlardý hem

Güneþle kuruttum onlarý
Ökse otu kekik merhemi sürdüm yaralarýna
Kinin ektim içlerine
Temizledim çapaklarýný gözlerinin
Ýyileþtiler günbegün

Sonra kuzguni bulutlar gelip
Tanýdýlar harfleri
Koyunlarýndan kelimeler çýkardý harfler
Alev kuþandýlar güpegündüz
Yaðdýlar üzerime
Hýrsý tomurcuklandýrdýlar

Kýrýldým, belli etmedim
Göstermedim canýmýn yangýsýný sakladým
Kaybolup düzensiz karanlýkta
Kendime yöneldim
Seyreldim
Kül rengiyile yeþerdim akþam sefalarýnýn
Anladým
Hayat bazan
Kötümserliði de becerebilmekti...
Sosyal Medyada Paylaşın: