Sýcaklýðý elli derecenin üstünde olan bir çöldeyim, Yürüyorum gece gündüz demeden, Açlýk, susuzluk nedir bilmeden? Ve o sýcaklýkta günden güne erimeye baþlýyorum. Tam eridim derken karþýma rüzgar çýkýyor, Rüzgar kardeþ beni ne olursun kurtar diyerek, Çýðlýk atmaya baþladým, Rüzgar ise sinsi sinsi gülüyordu bana, Neden gülüyorsun ey rüzgar! Nasýl gülmem sana, Senin þu andaki haline kim gülmez ki, Haklýsýn haklýsýnda neden ben bu hale geldim, Neden, biliyor musun? Neden? Çünkü; O’ndaki karamsarlýklarý,kendine güvensizlikleri, Kararsýzlýklarý ve sayamayacaðým binlerce olumsuz, Düþünceyi sana üfledim, Ve sen bu hale geldin, Ayrýca bu erimemin sebebi sýcaklýktan deðil üflememden dolayýdýr. Ýyi ama neden? Neden ben? Suçum neydi? Tek bir suçum var o da; S E V M E K
Ýzzettin Bilgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz hazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.