Bencil Güzel

Hep yaðmur yaðýyor bu aralar dünyama
Nasýl olduðunu hayal bile edemezsin
Öyle güzel öyle hoþ kokuyor ki toprak
Sen bu güzelliði içine çekemezsin
Yaðmur yaðarken gönlümün kapýsýnýn açýldýðýný hissediyorum
Aldýðým her nefeste bu rahmeti içime çekiyorum
Kötülükler uzak iyilikler yakýn oluyor
Bu rahmetle birlikte kalbime sanki nur doluyor
Aldýðým nefesi hiç vermek istemiyorum
Verince bir daha o hazzý hiç alamayacaðým zannediyorum
Ama belki de yanýlýyorum
Çünkü ben deðilim bu rahmete sebep
Yaðmur hep yaðacak üzerime
Ne zaman ki sen kapýyý çekip gittin
Ýþte o zaman baþladý yaðmur saðanak saðanak dünyamda
Benim hatam deðildi
Ben iken deðil de biz iken bir anlam ifade ediyordu bu iliþki
Neden çünkü ben deðildim bencilik eden
Sendin hep ben ben diyen
Bu dünyada bir baþýna býrakmadým terk etmedim seni
Seni hep önemsedim yanýnda olmak istedim
Seni yere göðe sýðdýrmayý bile beceremedim
Hep kalbimde baþ köþeyi verdim
Bizim için sevgimizin için
Seni her þeyden çok sevdim
Sen biz diyemesen de
Sen aþkýmý inkar etsen de
Ruhum ve bedenim yüzünü
Kara topraða dönse de
Muhtaç olmayacam varlýðýna asla
Varlýðým yokluðunda nefes aldýkça
Gözyaþlarýmýn rahmeti
Saðanak yaðmur gibi yaðsýn dünyama
Ben öðrendim artýk
Bu gönül acýsýyla yaþamayý
Peki sen öðrenebilecen mi
Ben deðil biz olmayý

Sosyal Medyada Paylaşın: