Rýhtýma demirlemiþ bir gemiyim ben. Karanlýkta duruyorum. Kimse dokunmasýn bana.
Artýk yüreðimi kimse incitmesin, Kimsenin yalaný olmak istemiyorum. Çürümüþ hiç bir bedeni, Tenime dokundurmak istemiyorum. Zaten kanayan bir yarayým ben, Dokun/ma bana ölürsün.
Gören en soðuk þehir benim sanýr. Oysa ben ne çok þehir gördüm. En soðuk olanýna da rastladým. En sýcak olanýna da. Ama, içinden yaðan bir þehre ilk defa rastlýyorum. Kýyýsýna demirlemiþ, Usul usul içini döküyor geceye .
Dört bir yanýna set çekilmiþ, Sularýn çekilmesiyle, Kendini karaya vurmuþ, Siyah beyaz hayalleriyle, Bir gecenin içinden düþer gibi, Tek kare bir resmin içine düþerim. Bir yaným beton yýðýný, Bir yaným enkaz yýðýný, Dokun/ma bana ölürsün.
Ýbrahim DALKILIÇ
29/04/2014 02:20 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.