Aramýyor, sormuyorsun Bir selam bile salmýyorsun Bir anda atýp yüreðinden bu aþký Beni nasýl unutuyorsun? Yýllardýr yaþadýklarýmýzý, O büyük sevdamýzý hatýrlamýyor musun? Artýk beni rüyalarýnda bile mi görmüyorsun? Söyle, hiç bölünmüyor mu uykun? Nasýl becerdin bunu? Bir anda nasýl da unuttun?
Hani yeminimiz vardý, miadý ölünceye kadar Hani söz vermiþtik aþka dair “Görmezsem ölürüm” diyen sen miydin? Peki, þimdi neredesin? Neden bu deli yüreðim sýzlar? Okumadýðýn kitaplar gibi, Kullanmadýðýn eþyalar gibi Biblolar, antikalar gibi beni de mi rafa koydun? Söyle sevgili, çekinme benden Yoksa sende mi mazi oldun?
Katýlma kirli mazime, kýyamam sana Bulaþtýrma kendini o karanlýða Benim mazim hicran, Benim mazim karalarýn karasý Bataklýklarýn, Çýkmaz yollarýn, Onulmaz yaralarýn en âlâsý Girersen çýkamazsýn, Yolunu bulamazsýn Bir düþersen o karanlýk labirente Bir daha var olamazsýn…
Ve en önemlisi sevgili Bende ki o aþký bir daha asla bulamazsýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÇALIŞICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.