Yorgun kentin kaldýrýmlarýný adýmlýyorum yeniden biraz da ben yorayým istiyorum sinesine basa basa karþýmda aðýrlaþan günün son demlerini kucaklayan bir masa oturttum bankýna kederden kendini kaybeden duygularý eline verdim kýrmýzý bir kalem karala dedim baþ harflerimi içine kat biraz da derdini belki dinleyen olur seni..
A. dedi önce inceden inceye çizerek altýný ve sustu..Aþk mý demek istedi bilemedim. Y derken biraz daha yamuldu kalem sanki yamuktu sahibi belki de bana öyle geldi V dedi sonra vazgeç der gibiydi soluðu ya da veda et diyordu belkide kendine A çýðlýk çýðlýða kovaladý V’yi susma dedi aðzý esnemekten gerilerek Z zayýf sesiyle inledi en sondan bende varým dedi zora dayanman için en sona koyuldum I ýlgýt ýlgýt esen seher yeli gibi okþadý yüzümü ýsýrdý dudaðýmýn kýyýsýný M masalar dar gelir dedi sana kan tükürürken bir yandan.Masalýn sonuydu belki de.
Kalktý dýygularým, geceyi kucaklarken ruhum demli demli sahile uzandý yüzünü yýkamak için,açýlmak için deniz çalkalandý,gürledi martýnýn kanadýndan atlayarak kirlisin dedi kaldýrýmlarýn tozunu silkeledi üstüme bir karýþ çamuru yüzüme sürdü yýkan dedi tasý önüme atýp kýrk kere yun sonra gözlerini yum bir kez daha bak geriye sana bakýyorsa hala senindir dedi paslanan kilitleri açarak aðzýmýn þerbeti, doldurdu içime çalkala dedi aðzýný tükür sonra ismini. .
Tükürdüm..
Son kez de ben kirleterek, kirlenerek. Vedayý astým yarýnlarýn alnýna.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.