Ruhum karanlýk gece aðzým derin bir mezar toprak üstümü örtmez acý öðütüyorum can aðlama duvarý aðlamýþsam ne yazar kalbimdeki sancýyý aþkla avutuyorum
Nemrut’un boðazýnda sivri uçlu arýyým yedi kapýdan geçtim zulme son vermek için dilim sûkutu bilmez hadsizim uçarýyým kalbime sevda ektim vuslata ermek için
rüzgar kini götürüp bulutlar çekilince Muhammed ’in izinde gördük ebedi aþký içinde - kini görüp bu lutlar devrilince döndü gözler Mekke ’ye ördük ebedi aþký
bir h/ayin ateþinde nefesim çürümüþken kýrmýzý bir ýslýkla eriyorum huzura toprakta cesedimi böcekler bürümüþken hû ya açtým elimi sýrtýmý döndüm zur’a
Bi -lâl müezzin okur ömrümün sâlasýný melekler taþýr beni dünya yýlkýlýðýndan aþký mý sordun çocuk ? Yaþadým âlâsýný þeytana sýrt çevirip sýyrýldým kýlýðýndan
Barýþ Çiçek Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.