/ GİTME ANNEM GİTME /
GÝTME ANNEM DEDÝ
Yine bir kaçýþtayým
yol aldým gidiyorum
Ýçimde bir þeyler kanarken
Bir ad koyamadým
koyamadým kýyýya vuran dalgalarýn çýrpýnýþlarýna
Uzun süre gözlerim daldý Marmara sularýna
Bir tarafta kayalar
biryaný ben gibi yosun tutmuþ
Gökyüzü mavi
pýrýl pýrýldý yüreðim gibi
Umutla düþlerimi
denizin serin sularýna býraktým
Dostumdu deniz arkadaþýmdý beni alana kadar
ve bilmediðim bir ses
Ýçimden gelen o sese kulak verdim
Yürüdüm
Yürüdüm yürüdüm
Bekledi
Bekledi beni bir dostu bekler gibi
Farkýnda olmadan köpüren dalgalar durulmuþ
Kendimi Ýstanbul’un gizeminde
O þehrin masalýmda bulmuþtum
Bir yaným gülümser gibi
Diðer yaným yarým kalmýþ aþk hikayesi
Baþýmý ellerimin arasýna aldým
Ve düþleyerek yazdým beyazýn siyaha dönüþünü
Yalnýzdým
Yalnýzdým
Ve yazdýklarýmý býraktým serin sulara
Alýp götürürken cezir
Gitme kal benimle der gibiydi i mgelerim
Veda vakti gelmiþti artýk
Ýnatla beni çeken bir þeyler
Tanrým sanki ölüm beni çaðýrýyordu
son olsun dedim
Son duam gibi
Veda ederken
Sanki bir düþten uyandým
Dur
Gitme Anne gitme
Beni sensiz býrakýp gitme
GÝTME Annem gitme diyen
Evladýmýn haykýrýþý
O an durdum
Sadece bakýþtýk mavi sularla
Arkamý dönüp el salladým
Belki bir gün
Baþka zamana
Zamanda ÝSTANBUL -----------
Sosyal Medyada Paylaşın:
meral melek kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.