Be kadýn! Hani gezerken parmaklarýn saçýmda, Tenime dokunan bir yüzüðün hayali, Ve beyazlara sarýlý bir sen, yaný baþýmda, Þimdi söyle be kadýn, Hangisi daha uzak yanacýklarýma, Saçlarýn mý, parmaklarýn mý, göz yaþlarýn mý yoksa Seni bana baðlayacak o edersiz altýncýk mý, Yoksa beyazlar içinde bir sen, Yada bunca mesafeye küfredercesine, Hala yaný baþýmda olman mý? Beyaz demiþken be kadýn, Keþke gitmeseydin. Ne de yakýþýrdý o güzelim yüzüne gülücükler, Biliyor musun; Þimdi sana seni seviyorum desem, Yaþadýðýný sanan bu ahmaklar, Bana da gülecekler... Oysa beyazlar kýþa deðil, En çok sana yakýþacaktý. Eðer ölürken deðilde, Gülerken giyseydin be kadýn!
Kýrýkkale ’14
Sosyal Medyada Paylaşın:
SeloCani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.