Bir Özlem Hayali
Yaðmur yaðýyor dikenli teller ardýna.
Yaðmur yaðýyor ön bahçenin avlusuna
O kadar puslu bir hava var ki;
Sanki yaðmur hiç dinmeyecekmiþ gibi...
Bahçenin öyle bir köþesi var ki;
Sanki köyümün bir köþesi gibi...
Hep orada oturmak,hep oraya bakmak istiyorum.
Sanki kýzým oradan koþup gelecekmiþ gibi geliyor.
Bakýyorum, dalýyorum, bekliyorum
Ama hiç tanýdýk bir yüz göremiyorum.
Birkaç ayrýk otu var, ortasýna bir de gül dikmiþler,
Yaðmur da düþmüþ üzerine ya ,
Hatýralarým depreþiyor bir bir, gözlerim doluyor.
Çaresizlik böyle bir þey olsa gerek, çýkamýyorum.
Sigara üstüne sigara yakýyorum.
Bir müddet sonra kýzým geliyor güllerin içinden,
En son ayrýldýðýmýzda bana baktýðý dolu gözleriyle,
Üzerinde yine pembe bir pantolon ve bir kazak,
Yine þýmarýk,
Ama bu sefer sanki biraz daha büyümüþ gibi.
Kalkýyorum olduðum yerden, tam koþmaya baþlayacaðým,
Kayboluveriyor.
Ve ben bir uçurumdan yuvarlanmýþçasýna ,
Sanki kafama kurþunlar sýkýlmýþcasýna,
Düþüyorum olduðum yere, çaresizlik içinde.
Sonra, yine dalýyorum ayný, köyümün köþesine.
Bir müddet sonra koyulaþýyor düþüncelerim, hayallerim.
O ýzdýrap veren köþeye baktýkça sabýr çekiyorum.
Bekle beni kýzým, hayallerden, acýlardan kurtulup birgün,
Sana geleceðim sana söz veriyorum.
Sana baba sözü veriyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.