COCUKLUGUMU GÖREN VARMI

Icimde kalbolmus bir cocuklugun
büyük bir boslugunu yasiyorum
geri bakinca aci bir gercekle tanisiyorum
megersem ben cocuklugumu pek yasamadim
hayatla kücük yasta tanistim...

Sorumluluk denen altin kemeri
ben cocuk iken taki vermisim
düse kalka bu günlere gelmisim

Cocuklugumu gören varmi
daha önemlisi icimdeki cocugu
ben ozamanlar kaybetmisim
yillardir arar dururum
söyleyin bana gören varmi
inan bana ben icimdeki cocugu özlüyorum
gözyaslar akitsanmda cok gec
cocuklugumu geri getiremiyorum

Büyüdümde ne oldu sanki
hayati tanidigim günden beri
yane cocukluk günlerimden beri
bir zamanlar insanin tek bir yüzü oldugunu bilirdim
cocukluk iste kötülükler hic aklimdan gecirmezdim
megersem ne insanlar var bin bir yüzle dolasan
tek beden olup bir cok sey ugruna ruhlarini satan..

Ben cocuklugumu ariyorum gören varmi
belki cocuklugumu artik bulamayacam
ama buna inanin
ICIMDEKI COCUGU HEP YASATACAGIM!

Sosyal Medyada Paylaşın:

Suphi Capaci Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

KARDESI OLMALI BIR INSANIN BAŞARI NEDiR KİMSEDEN KORKMAM CAHİLDEN KORKTUĞUM KADAR... BABALAR ÖLMEZ... ZAMAN EN BÜYÜK HIRSIZDIR! BEN BABAMIN OGLUYUM.... ERKEN KALKAN YOL ALIR DERLER... HAYAT UZUN BIR YOL ... EN BÜYÜK ZENGİNLİK ÖZGÜRLÜKTÜR GÖZLERINDI BENI BENDEN ALAN..