Adını Yeşil Koydum

Ben hep sevdim yeþili.
Yeþil toprakla dertleþtim,
Yeþilliklere anlattým derdimi.
Bir yeþil görünce;
Hatýrladým yeþil sevdiðini.
Yeþile bakarak dinlendirdim yorgun gözlerimi…
Yeþil yeþil çýktý kalemimden þiirler,
Yeþil yeþil döküldü dilimden sözcükler.
Yeþil bakýþlarýn dokundu sineme.
Yeþil yeþil nurun aktý kara gönlüme…
Yeþil uçurtma uçurdum göklere,
Yeþil boya kattým denizlere;
Yeþile boyanýn O’ yeþili seviyor’ diye.
Rüyalarýmý bile yeþil görür oldum,
Sevgili incinmesin diye.
Küsmedim yeþili kalmayan þu dünyaya.
Bir yeþili mana edip kýymadým binlerce yeþile…
Yakmadým bir yeþil için þu koca dünyayý…
Tohumlar ektim yeþersin diye gönlüme.
Su verdim bir tomurcuða,
Gül olsun, mis gibi koksun diye.
Bir fidan diktim binler olsun diye.
Yeþil ismini koydum kurduðum her þehre.
Yeþil ismini kazýdým gönlüme.
Adýný yeþil koydum sevdanýn.
Yeþil yeþil yaðsýn yaðmurlar…
Zehir deðil yeþil aksýn ýrmaklar,
Yeþil tütsün bacalar…
Yeþil olsun yer gök.
Yeþillik içinde büyüsün gelecek…

Yüksel Aðlar

Sosyal Medyada Paylaşın: