Güneþin þehri aydýnlattýðý en yüksek tepedeyiz Kalbimi tarumar eden bir muamma var üstümde Birden nasýl oluyor aklýma sen geliyorsun Güneþin doðuþu gibi, batýþýda var biliyorsun
Ve bir daha güneþin doðuþunu izlemiyecektik Ve batýþýndaki o kýzýllýðý göremeyecektik Bir daha o yüksek tepeye çýkyacacaktýk Ne güneþin doðuþunu, nede batýþýný izlemeye
Biz o yüksek tepedeyken, kuþlar yanýmýzdan geçiyordu Uzansak gökyüzüne dokunacak kadar yakýndýk Þehir ayaklarýmýzýn altýnda dans ediyordu Ve biz o þehri gözlerimi yumarak kararttýk
Sonuna kadar sesi kýsýlmýþ bir þehir de susmak Þehri kendi bedenine asmak gibi korkunçtu Ama biz hem kendimizi hem de þehri astýk Ve sonra aþk düþtü güneþin battýðý yerden
Ýbrahim Dalkýlýç
26/04/2014 02:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.