Herkes yalýlarda, villalarda yaþamak ister ya Ben rutubetli bir evde þiir yazarak yaþlanmalýyým Gündüz araba kornalarý, gece serseri nâralarý duymalýyým Kâbus dolu bir gecede kan ter içinde uyanmalýyým
Ýleri sarýlmýþ bir hayatýn duraklama devrindeyim Baksan üç asýr daha yaþarým, sorsan yarýn ölecek gibiyim Yine de kuþlarla muhabbeti kesmem, güvercinlerle konuþurum Kimse yokken çýkarým sokaða, karanlýkta kaldýrýmlarla buluþurum Neyse ki benim vefâlý yaðmurlarým var, kaldýrýmlar yalnýz Yalnýz sokak lambalarý aydýnlatmalý sûretimi apansýz Baktýðýnda sadece siyah paltomu seçebilmeli Neslihan Abla Ayak seslerimi duyup meraktan tül perdesini araladýðýnda Hissetmeli ruhumu sýzlatan memnû çilemi Âcizliðimi görüp gençliðime verir serkeþliðimi Ben sana verdiðim gençliðimden yoksun baþýboþ yürürüm Bir köþebaþýndan çýkacaksýn diye beyhûde düþünürüm Yazýk ki sen yoksun þimdi yeise dalarým bir nebze Her gece gibi bu gece de eli boþ dönerim tahta kulübeme Sobamýn çýtýrtýlarýyla sükûtun çýðlýklarýný dinler dururum Ay’ýn savcýlýðýnda geceleri yargýlar, Gün sana doðacakken uyurum..
Lütfi Karabýyýk Sosyal Medyada Paylaşın:
donjuan912 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.