ben dað da varoþlar da büyüdüm süslü kelimeler dilime diken gibidir sütlüðen yoldum keven kestim kýþ günleri sobam da yakmak için odun kömür lükstü ampül hýrsýz dý benim için
gaz lambam idareliydi istediðim an kýsabiliyordum fitilim yettiði kadar okuyup yazbiliyordum sabah ankara lastikleri ayaðým da diz boyu kar defterlerim kitaplarým gazeteyle ciltlenmiþ çantam yok þemsiyem yok ellerim mosmor çoraplarým ýslak otobüs yok dolmuþ yok kilometre çok kar çok iz yok
boya sandýðým yumurta sepetim hademe odasýnýn baþ konuklarýydý ben o konuklarý kolumda gezdiren emek iþçisiydim saðla solla olazdý iþim emekçiydim dizleri yamalý hayalleri yaralý en son hatýrladýðým demir darbeleriydi baþým da patlayan kendini ülkücü sanan soytarýlarýn saldýrýsýymýþ nedeni alevi bir kasabada doðmuþum ve de çok suçluymuþum
yarým býrakýlmýþ bir gelecek damgalý bir nüfus cüzdaný iþkenceyle geçen iþkencelli yýllar ve yok edilen bir gelecek