çaresizliðin kendisidir hayat tutar seni elinde býrakmaz aslýnda ölüme bile karþý koyar farkýnda olmadan ne sen ne de o bilsede kaybedecek eninde sonunda...
aþka benzer bir nevi ölürsün içinde gün ve gün yine de tutunmaya çalýþýrsýn bir umut deðilmi ki seni oraya sürükleyen belkilere mýncýk ata ata...
bir tarafta hayat diðer tarafta aþk kalmýþsýndýr ikisinin arasýnda zaman koyarken her gün biraz biraz hem cana hem ruha takýlmýþsýndýr bir kere elden ne gelir daha? ...
yazarýn çizersin düþünürsün düþersin düþlerden düþlere dalan gözlerin kaybolan umutlarýn koylarýna sorarsýn kendi kedine neden neden diye cevabý belki kýrmýzýn ayýn onbeþinde...
gelirken sanki sordular sana ne halin varsa gör derler gibi dünya denen þu mekanýn yaþam kýskacýnda aðlarken baþlar geliþin aðlarken biter gidiþin...
(Berlin,23.04.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.