Susuyorum mecburen susuyorum
Yutkunuyorum, gözyaþlarýmý akýtýyorum
Kanayan yaralarýma
Acýlarým dile geliyor o anda.
Bir köþeye itilmiþim gibi hissediyorum
Tatlý bir huzursuzluk içindeyim
Eriyen mum gibiyim beklide
Ama yorgunum biliyorum.
Peþinden gelemeyecek kadar yorgun
Karanlýklarýn laneti üstümde,
Göðün gözyaþlarý da
Hayat anlamýný yitirirken sarýlmýþým ona
Yabancýyým sensiz dünyaya
Kendimi uç noktalarda hissediyorum
Yaðmurda ýslanmak kadar güzel hayat
Sensiz ýslanmak kadar çekilmez.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.