Göðsümde bir kadýn devrildi yýllar önce Eskimeyen þarkýlarýn daha içten söylendiði zamandý Yüzüm yok benim adýný anmaya Bilmem o halen anýyor mu adýmý Dört duvar kýzýl þimdi Saçlarý gibi Her gün doðumunda hiçlik süzülüyor içeriye Özlediðim gözleri gibi Ve geceye vuruyorum kendimi...
Göz yaþlarým kristalleþmiþ Kim alacak onlarý saçlarýmý okþayýp? Halen kabul edemedim yenilgimi Yeni saðanaklar süzülüyor yüzümün toprak renginden Bir aðaç olsam þimdiye çoktan yeþerirdim yeniden Bir kuþ olsaydým uçar kaçardým bu diyarlardan Ateþim ben, külüm ben sönüp sönüp tekrar yanan...
Sen bilirsin Beni dünyaya getirdin anne Ne zaman uslanacak bu yürek Ne zaman buza ya da taþa dönüþecek Ne yapmalý, neylemeli Her zaman çýktý dediklerin baþtan baþa Söyler misin ne zaman dönecek bu yürek taþa? Bak yine gözümde göllendi yaþlar Söyler misin ne zaman akýl gelecek baþa...
Kendimi dev saymadým hiç Ama bir tek þu yüreðime söz geçiremedim Korkutuyor beni bu halleri Hani birden duruverse umurumda bile olmayacak Ama durmak ne kelime büyüdükçe büyüyor hayýrsýz Öyle bir hýzla atýyor ki bir ileri bir geriye Ýster istemez karýþtýrýyorum günleri aylarý Ne kural biliyor ne izan sevgi yolunda Hiç mi gevþemez bunun yaylarý...
Of ne bileyim iþte Bu derdin özge çaresi yok galiba Ya kendini yok sayacaksýn Ya da uyup yüreðine aðlayacaksýn Vicdan denen ölçü varsa eðer anlayan anlar Gecenin hinoðlu hin karanlýðý bastýðýnda Mutlaka iki damla yaþ olacak yastýðýnda Serilip yatan kýrýk gövden sabahý zor eder Bir o yana bir bu yana döne döne Sabret! Belki biraz uyuklarsýn tan yeri attýðýnda...
Göðsümde bir kadýn devrildi yýllar önce Bitip tükenmek bilmeyen mürekkebiyle O gün bugündür yazýyorum iþte Kelimeler makinalý tüfek gibi Her son satýrý yazdýðýmda gülen göz bebeklerim Sesleniyor yüreðime: Yine beklerim Ve bakalým ne zaman son defa gelecek Uslanmaz koca yüreðim...
Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.