ELBETTE YARIM KALMAYACAKTI

þiirim

22 Nisan 2014, 21:25

Hatýrlýyorum gidiþini,apansýzca,
Issýz kaldý þehrin sokaklarý yasta,
Geçilmiyor ne mavi cilalý evin önünden
Nede o kýr kahvesinin caddesinden.

Zevksiz ve yorgun þarkýlar bile,
Ne umutlarým kaldý bende nede beklentim,
Karþýma çýkan çocuklarla konuþuyorum seni,
Anlatýyorum onlara çocukluðunu bitmeyen,

Kahkahalarýný. ve seksek oynayarak,
Caddelerde dolaþmalarýmýz.
Gülüyorlar sanki anlýyorlar beni,
Hüzünler gönülde kaybolmuþum bu akþam,

Arkadaþlarýmda sarmýyor beni,
Artýk sormuyorlar senide ya anlýyorlar.
Veyahut bezginliðimi görüyorlar.
Ne söylesem ikna olmayacaklar biliyorum,

Korkmuyorum sensiz gecelerde yürümekten,
Issýz sokaklardan aldýrmýyorumda ondan,
Tek bir yüreðim kaldý oda ne olur bilmem,
Gel,gitlerde düþlerim bile,

Kah görünüyorsun, bulutlarýn ardýndan ,
Kah yok oluyorsun rüya baþlamadan,
Hepsi bir hayal perdesinin arkasýnda gibi,
Bir var, bir yoksun hislerimde,onlarda yoruldu artýk,

Düþünmemei istemedikleri içinmidir, bilinmez,
Sahilde martýlar gelmiyor yanýma,
Herhalde onlarda kýzmýþlar sana,
Yandan bakýyorlar sanki izliyor gibi,

Attýðým simide yaklaþýrken ötmüyorlar.
Onlarda anlýyor gibi baþýma gelen,
En güzel þeydin sen,
Ama her güzelliðin böyle bitivereceðini,

Kim bilebilirdiki, aþýklar ölmezse ayrýlmaz,
Klasiðini bizimde yaþayacaðýmýzý,
Ve nedensizce bitiveren yokluðunu,
Ben bile kabullenememiþken,

Martýlar, ve çocuklar nereden bilsin?
Okunmuþ kitap deðilsinki, çevirivereyim sayfayý,
Görmezden gelip, Yine ýslanýyor kirpiklerim,
Haykýrmak istiyorum ama nafile, suskun,
Gelmiyor haykýrmak sesimin, perdesinden,

Ben nerede yanlýþ yaptým düþünüyorum,
Asla yapmadýðýmý bildiðim halde,
Hazan rüzgarlarýna kapýlmýþ bir sarý yaprak gibi,
Hep bahaneler arýyor gönlüm haksýzlýðýmý,

Yüzüme vurup kabahat bende demek için.
Ama o gözlerin varya, hiç yalan bilmeyen,
Ýþte orada okumuþtum gideceðini o gün,
Ýnanmalýmýyým doðrumu diyemememin sebebi oydu.

Öylesine baðlanmýþtýmki, inanmýþtýmki sana,
Asla bana yamuk yapacaðýný düþünmek,
Aklýmdan deðil, asabiyetimden bile geçmezdi,
Doðuþunda bir sen vardýn güneþin.

Aydýnlatan gecelerimi, yine sen vardýn,
Nasýl inanabilirdimki, beni býrakacaðýný?
Acýmasýz bir günün akþamýnda pes diyeceðini.
Sensizliðin beni öldüreceðini bile, bile.

Artýk sevmeyeceðim, yeminim var demiþtim,
Ve artýk sevmedim yýllarý saydým sadece,
Elbet bir gün buluþacaðýmýzý bekledim.
Elbet yarým kalmayacaktý aþkýmýz.

N.Sevda Cint

Sosyal Medyada Paylaşın: