Hayat bir çok yalan söyledi bana!
Hepsine inandým,
Tümüne kandým...
Bari bu yalaný söylemeseydi.
Ben alýþmýþken bütün sapmalarýna,
Almýþken gardýmý,tutunmuþken...
Bir gerçek gizlemiþti bu defa,
O karanlýk yalanlarýna...
Hayatýn en kuvvetli yumruðu olsa gerek ,
Caným gibi sevdiklerime zarar vermek...
Ufak tefek sancýlarýna kulak asmayýnca,
Koymuþtu kafasýna...
Babamý çalmayý,onu benden almayý...
Hayat en gerçekçi yalanýný söylüyordu....
Babamý sarýyordu karanlýðýyla,
Acýmasýzca,
Ve soðuk kanlýlýðýyla...
Yüreðimi sevgisiyle okþayan,
Yanýndan hiç ayýrmayan,
Gözyaþlarýmla aðlayan,
O büyük adam!..
Kasketi yoktu babamýn.
Veya herhangi bir þeyi iþte.
Bir tek yavrularý,eþi vardý aklýnda.
Bir tek bizleri beslerdi umutlarýnda...
Gidiyordu babam ahirine!
Gerçekliðin en keskin býçaðý,
Saplanýyordu gözlerime...
Aðlýyordum,haykýrýyordum.
Tutuyorlardý beni,
Yelteniyordum.
Ýlla ki babam diyordum.
Durmuyordu zaman...
Dizlerimin üstünde yere çöktüðümde duydum,
Ölümün son hatýrasý soðuk nefesini...
Yüzünde bir tebessümle,
Gitti babam!
Bittim...
Onyedi yaþýmda daha,
Ölüme terk edildim...
Rahat uyu babacýðým.Kabrin nurla dolsun.Seni özlüyorum.
Sen gittin gideli;ismini ismimde,sevgini yüreðimde taþýyorum...
____________________________________(MUSTAFA) Tuncer CANSEVEN_____
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.