çamur kýpýrdandýðýnda topraða gün vurdu ayaða kalktý insan....
insan olduðunu deðilde sevmeyi öðrendi daha gözlerini açtýðýnda bir uçurumdu bu bu bir yar yarin yarýsý yardýr yarýsý uçurum
neydi bu karanlýk yolýn sonu neydi kurtuluþun formülü... çýkýþ varmýydý...
iyi kötü güzel çirkin aydýnlýk ve karanlýk ve siyah ve beyaz
iþte burada buldu insan çözümü en zýt þeyleri birleþtirdi en olmazlarý gerçekleþtirdi... susmak yerine naralar attý avazý yettiðince...
melek dedi þeytan dedi sevdiðine cadý oldu kimi zaman ama genelde prensesti sevilen o da bazen atýp üstünden tüm mütevaziliðini kral oluyordu bazen kendi ufacýk dünyasýnda
þaþkýn bakýþlar altýnda yaðmurun bile ýslatamadýðý aþklar yaþandý önce mecnun diyordu adýna ferhat diyordu yunusun dilinden seviyordu bazen þiirler yazýyordu masallarýn saf temizliði destanlarýn gerçekliðiyle karýþýp aþk oluyordu bazen...
neden sonra bir rüzgar bir fýrtýna en delisi dalgalarýn... aklý kaldýrabilir miydi baþka bir þeyi bu kadar düþünse hayýr
yavaþ yavaþ sona doðru gidiyordu yavaþ yavaþ bitiyordu en güvenilir olan en saðlam kayalardan dikilen bu kale yýkýlmaya yüz tutuyordu...
delirmeye ramak kalmýþken bir boþvermiþlik.....
yarin yarýsý yardýr yarýsý uçurum Sosyal Medyada Paylaşın:
aşikar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.