Hayata neþe katan muhabbetler dostluklar Anýlara gömülüp sýrayla daðýlýyor Kalan dem’e bakýnca boþ yereymiþ küslükler Ömrü tüketen yýllar üstüste yýðýlýyor
Hüzün verir keþke’ler hatýrlandýkça dünler Nasýl da yürek burkar dostluktan kalan izler Bir hüzzamdýr ayrýlýk özlemle geçer günler Anýlarla nemlenir maziye dalan gözler
Kimi paraya tapar erteler düþlerini Kimisi dost canlýdýr bilir ki hayat fani Tamamlayan hiç var mý dünyalýk iþlerini Sonsuz emeller niye ! ölüm olmaz mý mani ?
Bu dünya muvakkattir insanlar konar-göçer Kalp müsterih olmalý son nefesi vermeden Dostluk tohumu eken sadakat vefa biçer Yaþamak neye yarar bir gönüle girmeden
Ýnsan! Eþref-i Mahluk; düþünse bilir elbet Her tebessüm sadaka, kin ise kalbe kirdir Gâye gönülde kalmak; sürekli...ilelebet Dostu olmayan kiþi hem bedbaht hem fakirdir
Þairaðam dostunu Allah için seversin Kabire kadar uzar gönlündeki miadý Kusuru varsa söyler yeri gelir översin Ancak gerçek sevenin yadigâr kalýr adý
Mehmet Nalbant
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.