NE YAZIK

Þiirlerim; soluduðum hava,
ciðerlerime doluþan kabarcýk gibiydi!
Hüzün dolunca saðým solum,
kimsesizliðimi giyiniyorum.
daralan yollarýmda bitkinim,
çýkmaz sokak oldu yalancý yarýnlar.
Güneþ bana gülmez, ay küsmüþ
umutsuz sabahlara uyanýyorum. öylesine ölgün.


Gönlümde saltanat kurmuyor artýk,
sevdalar bana küs, ümitler dargýn,
Yorgun ayaklarým aðrýyor,
sýzlayan diz kapaklarým kalbimin sýzýsýný bastýrmýyor,
yaðmurlar yaðarken bu kente....


Sýrça kalbim kýrýlgan,
çaresizlik soluyor her saat baþý yalnýzlýðým.
Sonbahar kokulu gecelere mahkum ediyorum kendimi
Üþüyorum zifiri karanlýðýnda gecenin!
Yitirdiðim gülüþlerimi saklýyorum..
çekiyorum perdelerini yalnýzlýðýmýn!


Sandýklara kilitledim iyimserliðimi!
daha bir kuþkuyla bakýyorum gelecek zamana.


Daðarcýðýmda anlamýný yitiren sevgi sözcükleri yok artýk!
Yalancý ruhlarýn esrik cümleleri etkilemiyor beni,
Gözlerimden akmýyor yaþlar; daha da acýtýyor gönül telimi...
Fýrtýnalar savrulur kalbimin en ücra köþesinde!
Seviyorum diyen riyakarlýk!
Ne yazýk.....!!!
Ah...Ne yazýk...!!!
Kara kýþ tayým artýk...





Aylin AKGÜN


Sosyal Medyada Paylaşın: