ZAMAN, DERMAN VE FERMAN!
Bir dirhem baldý aþk,
Bir çeki odun çiðneminde!
Aft sýzýsýydý damakta kalan.
Toplu iðne baþý kadardý yara,
Hiç açýlmasaydý vara!
Mevsim de, tetikledi belki,
Yetimliðini yüreðin,
Tam kýyýsýndaydý can ,esfele safilinin!
Sevgili kuluydu belli ki, Yaradan’ýn!
Biliyordu,
Levhinde yazýlý suçunu Adem’le Havva’nýn.
Bir ayaðý eþiðindeyken Cennet’in,
Dibini de görüyordu Cehennemin!
Yaradan,
Günaha meyilli iblisin elini, çekip aldý sýrtýndan!
Allah’tan, kafasý karma karýþýktý.
Yüreði katran kazanýnda piþikti.
Bal ve keçi boynuzu!
Sindirim sistemini bozdu, aþkýn!
Zaman, derman ve ferman!
Terazinin bir kefesini kayýrdý.
Diðeri darma duman!
Yüreði cayýr cayýrdý!
Vicdan, kangren!
Uzattý ellerini,
" Al " dedi, " al " ederini,
Müþfi, yüreðin bedelini!
Çimen gözünün karasýndan baþý döndü. Yüreðini bin parçaya böldü.
Gözünün ýþýðý söndü!
Korkudan dizlerinin baðý her çözüldüðünde, Sýðýndýðý köhne damý düþündü ’
Arkasýný döndü,
Yürüdü!
" Tüm vebalini yükledim omuzlarýna,
Gönül rahatlýðýnda,
Yürümedeyim,
Pýtýraksýz yollarda " dedi.
Tek yönlüydü yol.
Omuzlarýnda çelikten bir kol!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.