Karanlık olunca tık tık...

yalana çömelmiþ hayat
makyajýný silmeye bile gerek duymuyor
tersten esen rüzgardan da yok bir umut
ne etsin eli mahkum karanlýk olunca týk týk...

gýd gýdak diyor zaman
doðurganlýðý ipotek altýna alýnmýþ gibi
açýlmýyor þemsiyeler yaðmurlara sitemleri var
gözler kan çanaðý olmuþ hasretlik kusuyorlar...

mekan hanelere çit çekiyor sessizliðe bürünmüþ
sensizlik dýyarý boðum boðum ne aþaðý ne yukarý
yokluklar açlýk grevine girmiyor neme lazým
öp dedim gül dedim sabýra niyazým...

can tanelere bölünmüþ külü gam
çýðlýklar atýyor kahýrlar sancýlarý yan
sür sür bitmiyor deryanýn çölü
ele güne muhtaç olamaz ki yarýnlar...

dum dum kurþunlarýyla vurulmuþ gibiyim
bir kere yaþýyayým diye gelmiþ olsamda þu dünyaya
nafile banamýsýn demiyorlar kara bulutlar okuyorlar bildiklerini
ha güneþ doðmuþ doðmamýþ sanki onlarýn umrunda...

(Berlin,20.04.2014)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: