Beni Sabaha Götür

Karanlýktý ve soðuktu ve de ýslaktý kaldýrýmlar...

Kelimelerim kifayetsiz biliyorum.
Þair olsam derdim ki;
‘’Zifiri bir karanlýða katran sürülmüþtü sanki,
Biteviye soðuðu taþýyordu rüzgar,
Zavallý bir adamýn sýrtýna boþaltýyordu
Býçak dolusu küfeyi.’’

Kaç dirhem aðýrdýr,biri diðerinden...
Hangisi daha acýtýr insaný...
Soðuk?...Islak kaldýrýmlar?...Karanlýk...?
Ya dilimden dökülmeye hazýr bekleyen kelime neden ‘’ Yalnýzlýk’’

Hülasa...
Karanlýktý...
Soðuktu...
Islaktý kaldýrýmlar...

Bir aðustos öðlesini hayal etti adam...çok uzaktý..
Omzuna dokunan son ele baktý,
Ve
Çelimsiz bir cümle yaðmura karýþýp kaldýrýma aktý;
‘’Eðer...Yapabilirsen eðer...
Ya beni sabaha götür, ya da sabahý bana getir yeter!’’



Nazmi Örsel

Sosyal Medyada Paylaşın: