geç kalmýþým hep özlem duyduðum herþeye ucundan kýyýsndan yetiþebilseydim ah yetiþebilseydim varabilseydim hayatlaþaydým hayatlaþaydým kaybolurdum
elimde olanlar avutmuyor artýk beni yani meþgalelerim meþguliyetim müþgülüm hepsinden sen diye de birþey yok aslýnda sedece sen var aþka hazýrlandým aþk çekti gitti ben aþka hazýrdým çekti gitti ben hazýrdým mücadeleye hazýrdým
Ýstanbuldayým,en çok Ýstanbul’a hasretim ellerim var,tutmaya hasretim dilediðim gibi ayaklarým var, basmaya hasretim sen varsýn,sevdalanmaya hasretim
ilkokuldayken de hep geç kalýrdým sabahçýydým çünkü okul kapýlarý tam kapanacakken girerdim içeri bulanýklaþýyorum,donuklaþýyorum,saçmalýyorum korkuyorum kendimden
yinede umutluyum yaþamaktan birþeyler olacaðýndan deðil de bekliyorum deðiþmesini bir þeylerin yada ne bileyim geç kalýyorum beliremiyorum. 22.10.2009 Evgin Atalay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Evgın Atalay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.