BEN AYRILIK TÜRKÜLERİNİ YAZARAK ÇALARIM Ayvazım Deniz
BEN AYRILIK TÜRKÜLERİNİ YAZARAK ÇALARIM
Rüzgarda sallanýrým yaþlý kavak misali Dallarým içe vurur kanatýr o yarayý Hangi aþýk istemez güzel biten masalý Ýçmeden atýyorum gözlerimle narayý Suratýmda dolaþýr hýçkýrýðýn gölgesi Gönlüme verilirken ayrýlýðýn belgesi.
Dökülür yanaðýmýn nagehan kuþaklarý Renkleri karýþýrken serilirler yerlere Bir anda bel verirken gönlümün baþaklarý Paha biçilmez olur dönüþürken zer/lere Gökkuþaðý kýskanýr avuçlayýp savursam Çifte ateþ önünde aþk oduna kavursam.
Öyle bir yerdeyim ki önüm arkam karanlýk Baþýmý kaldýrýrým yýldýzlar dökülürler Yoktur canýn üstünde ondan baþka yarenlik Yaðmurla bir olurlar bir anda sökülürler Islanýrým rahmetle yüzüm kendime dönük Geleceðin ferleri göz bebeðimde sönük.
Ýçimde derdest olan bir ölüm uykusudur Beden hasta ruhunu taþýmaktan yorgundur Sahipsiz býrakýlan bir aþkýn öyküsüdür Katli vacip görülen yar yürekten sürgündür Baharda aþka gelen çiçekler duyun beni Bu aþkla açýp geldim sevin artýk bu teni..
Düþsel bir yolculuðu içimde bitirirken Küçük bir çocuk gibi uykuya hasret kaldým Çok sevdiðim adamý bu yolda yitirirken Yeter arzuhalimi Mevlaya çoktan saldým Hükmü insin baþýma her cezaya razýyým Ayrýlan yüreklerin dilde çalan sazýyým.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.