YÜREĞİM YANIYOR, BUZU ÖZLEDİM!
Gün geçtikçe hüzün kaplar afaký,
Aydýnlýk güneþli, yazý özledim.
Arþa yükseliyor, bende aðýtlar,
Gönül dergâhýnda, sazý özledim.
Körlenmiþ duygular, ruhlar paslanmýþ,
Etraf görünmüyor, ufuk puslanmýþ,
Hoþgörü kalmamýþ, insan hýrslanmýþ,
Dostluðun verdiði, hazý özledim.
Çiçekler açmýyor, kýrda bayýrda,
Kuzular oynaþmaz, yeþil çayýrda,
Merhamet tükenmiþ, yanýk baðýrda,
Yarenle bandýðým, tuzu özledim.
Kelebekler bile mutlu uçmuyor.
Lale, sümbül, mor menekþe açmýyor,
Ay semada gülücükler saçmýyor,
Göletlerde yüzen, kazý özledim.
Her gün deðiþiyor, beþer yapýsý,
Bitip tükeniyor, umut kapýsý,
Var mý ki! Âlemin? Bir tek tapusu,
Þükretmeyi bilen, azý özledim.
Neden? Bilmiyorum, bu öfke Niçin?
Bütün mücadele, dünyalýk için,
Kýlýç Ozan der ki! Sevgiyi seçin,
Yüreðim yanýyor, buzu özledim.
Ali KILIÇ-OSMANÝYE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.