Ne hikmetse böyle düştü gönlüme…
Ey can…
Kim bilir belki çok basiretlisin
Belki de sezgilerinle yol alan nefessin
Belki de ilim ve fazilet sahibi olan fersin
Bilmem ki nasýl bir hesap içindesin, emele meyledersin
Sesi sana býrakmayanlar var
Nefesin ve þiarýn gönülleri mest eden har
Ýyilik ve ihsana kim senin kadar koþar
Bu kadar yufka yüreklilik içinde niye korku var
Ýtminan içinde ki kalbin niçin bu kadar seni yorar
Ne zaman bir garip ve mahzun görsen
Aczi yet içinde nefeslenen fakiri hissetsen
Kim muhtaç, kim aç evet, sen hakkýyla bilsen
Gözyaþýn nükseder, sesin titrer, kalbin ihsan ister
Her bakýmdan en yakýn halinde biter, kalp zikreder
Ýnsanýz, yaratýlmýþ kullarýz, bahtýn nasibinde niyazýz
Ne yalnýzlýðý ve ne de kalabalýðýn içinde O’ndan uzaðýz
Evet, mahzunuz, masumuz, çile ve cefa içinde kanaatiz
Sabrýn bendinde umutlarýmýzla yaþarýz, azimle koþarýz
Gülün feyziyle coþarýz, lalenin suhuletiyle düþünceye dalarýz
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.