Gözlerimi Yumuyorum, Deryasından Sen Geçip Gidiyorsun

Saat kulesine bakýyorum konak meydanýnda
Karþýyaka’dan vapur sesleri yükseliyor
Deniz üstü martý çýðlýklarýyla yankýlanýyor
Bir çocuk elindeki simitle besliyor martýlarý
Gözlerimi yumuyorum, deryasýndan sen geçip gidiyorsun

Bir kadýnýn saç kýrýðý kadar deðeri yoktu
Sokakta yatan kimsesizliðimin, sensizliðimin
Sen yokken izmir’in ýþýklarýný söndürdüm
Göðsümü gere gere sustum karþýyaka’ya
Ýskeleden çarþýya yürüdüm kalabalýklar arasýndan

Dilimde akþamdan kalma bir türkü susuyor
Ýnsanlarýn arasýnda yalnýzlýðým pasaklý bir çocuk eli
Bir yaným kör karanlýklarda kalma bir umud
Bir yaným güvertesine kadar batmýþ bir gemi
Gözlerimi yumuyorum, deryasýndan sen geçip gidiyorsun

Ýnsan eli aradým üþüyen bedenimde
Yorgun düþmüþ demir yýðýnýyla dolu üþümelerim
Karþýyaka sahil boyu midye tezgahlarýyla donatýlmýþ
Kaldýrýmlarý yosma yýðýný afiþleriyle süslenmiþ
Bir vapur geçiyor önümden sirenler içinde

Ambulans sesi polis sireni birbirine karýþýyor
Yoldan gelip geçenler selamsýz bakýþýyor
Hýzlý adýmlarla ilerliyen bir yaðmur damlýyor saçaklardan
Bir saðanak baþlýyor ýþýklarý sönmüþ göðsümde
Gözlerimi yumuyorum, deryasýndan sen geçip gidiyorsun

Eskiden bu þehir karanfil kokardý
Evlerin pencereleri sonuna kadar açýlýrdý
Göðsümden koparýp attýðým karanfilleri saymazsak
Ölüp ölüp dirilttiðim bir þarký kaldý þimdi dilimde
Yakamoz düþence denize, adýný haykýrýyor martýlar

Soðuk bir kurþun gibi izmir ellerimde susuyordu
Yanaðýna düþen bir yaðmur damlasýyla
Deniz üstünde güneþ batmaya hazýrlanýyordu
Toplanan tezgahlardan kalan artýklar gibi
Gözlerimi yumuyorum, deryasýndan sen geçip gidiyorsun

Ýbrahim DALKILIÇ

18/04/2014
03:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: