Hangi bahardý bilmem, gönlümün can yerinde Bir sevda filizlendi kökleri çok derinde, Bad-ý saba aþkýyla sabahýn seherinde Oynaþýrken yapraklar, dalda aradým seni.
Bakýþlarýn haykýrdý aþkýný bulduðunu, O saniye fark ettim içime dolduðunu, Sonra unuttum senin gurbette olduðunu, Her gün yana yakýla, ilde aradým seni.
Sesin var nefesin yok, resmin var cismin yoktu, Bir aþk meleði idin, hýsmýn var hasmýn yoktu. Kader denen defterde vuslata ismin yoktu. Yoldan umudu kestim, yelde aradým seni.
Aradým bulamadým, uyudum göremedim Aklýmdan, bu sevdaya bir anlam veremedim. Yaz dedi deli gönül, yazmadan duramadým Sözlerin döküldüðü dilde aradým seni.
Bu bir aþk hikâyesi, kahramaný sen ve ben Bir masal tefrikasý, abonmaný sen ve ben Bu bir gönül yarasý pansumaný sen ve ben Sen Leyla ben Kays oldum, çölde aradým seni
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.