Gecenin sükûnetini bozar sessizlik, Yýllanmýþ bir þarap gibi akarken zaman. Koyu ve ekþimsi bir acý yüreðimde… Gözlerin bir fincan kahve koyuluðunda, Ve ay ýþýðýnda kafayý bulmuþ bir ayyaþtýr sevdam.
Umutlarým hala zamane çocuðu… Kumdan kaleler yapýyor gönlümün sahiline. Ve belki de dalgalara karþý koyamadýðýndan, Bir elma þekerinde arýyor mutluluðu.
Toprak kenetlenmiþ ayak bileklerime. Gidiþin yüreðimden birazcýk soðuk. Ve kaldýrýmlarda rüzgârýn silemediði bir iz, Gözlerimde býraktýðýn yetim bir çocuk.
HASAN KARAAÐAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hasan-k Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.