güneþ soðudu
renkler soldu
dere akmaz rüzgâr esmez oldu
kuþlar havada balýklar suda
aðaçlar toprakta
sen de yatakta
kýpýrtýlar durdu
hey bre kibirli insan
bil bakalým ne oldu
diz çöktüler önünde
el etek öptüler
kralsýn dediler
inandýn sen de
en büyüktün güç sendeydi
bir dediðin iki edilmedi
kes dedin kestiler
ez dedin ezdiler
acýmasýzca hem de
þimdi sýrt üstüsün yerde
kuþ tüyü döþekte
kolun kalkmýyor
ayaðýn oynamýyor
gözünde sisten perde
dilinde kelepçe
kulaklarýnda uðultu
yüreðin atmýyor
kanýn akmýyor
nefes alamýyorsun
çünkü boðazýn ellerimde
hani pohpohçu yalakalar
yalandan kral yapanlar
fer versinler bakalým gözüne
güçleri yeterse
haydi kral haydi
buraya kadardý hepsi
ben geldim
çýk bakalým bedeninden
kaçýp gidelim tezden
el etek öpenlerin ölüne
tekme tokat giriþmeden
Tevfik Tekmen Nisan/2014/Lüleburgaz