kýrýk kanatlý ürkek çocukluðum
dudaklarýmýn tadý pamuk þekeri
yarým kalmýþ bir þiir
unutulan doðum günü ertesi
söküyorum kokunu saçlarýmdan
bir aný daha yakýyorum
paramparça annemin dualarý
ben yine uçurumlardayým
aldýrmýyorum
ayaklarýmýn altýnda yollar tedirgin
aklýmda geçmiþin izleri
içimde bir çocuðun gözleri
hep ýslak hep buðulu
yaðmur baþlýyor
çýðlýklara dönerken rüzgar
kiri bulaþtý ellerime
bedeli ödenmemiþ
soluk ve soðuk yüzlerde
aðlamaz bu þehir bana anne
tutanaklarda yok ki adým
üstelik düþlerimde suskun
býrakýp gitsemde bu hüzünlü þarkýlarý
benden uzakta yine çalar
bulur beni yaralar
karanlýk üstüme geliyor
bak duvarlarýmda yýkýldý
perdeleri çekmem boþuna
beklenen bahar gelmiyor artýk
tutunduðum dallar da kýrýk
ateþ üþür sensiz anne
kimse bilmez yangýnýmý
koynumda sakladýðým hasret
vuracak beni tenhada
kollarým havada
söyle ne zaman yanýlmadýn
susuyorum artýk
bakýþlarým yol boyu
aldým gözlerimi
yýldýzlar orda kaldý
bulutlarý çek üzerimden
þimdi ben aðlayacaðým anne...
20/01/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.