Sara rozaya mektuplar-3

Bilseydim!
Sözlerimde yýkamazdým mektuplarý
Kadýn doður dediler bana/
Zamanýn çil tarlalarýnda
O günden beridir
Yüreðime dikilmiþ
Sancý daðlarýndayým
Söyle anne neden
Doðurdun beni…


“Ölgün yaralarýma sardým
Avuçlarýmdaki tuman lastiðini”


Saçlarýma baðnaz iplikler deðdi
Ellerimi kilitlediler ellerime
Baþý bozuk deli dediler/
Savurgan ömrün
Karelerinde…


Kocaman teþtlerde
Yýkanan en son ben
Gizli ölümlere gebe
Kara üzün saçlarým
Yüreðimden akan can


Dul karasý benizlerin
En son yemeði de/
Kazanlarda bitti
Üç evlek bulgur
Semiz öküz yaralý
Et girmez bebelere
Dert vardýr serde…


Sokak ürpertilerinin
Taze çýkmýþ gelini
Ellerime kýna taþý
Gonca otundan yaþmak
Döl tutmaz bentlerime
Mayýs sývadýlar/
Yandýkça daðladýlar
Eteneleri…


Ah…
Dinlensem hayat
Kabuk tutmuþ yaralarým
Ökse otu açsa durmadan
Sustum otoriteye/
Bellemiþler nifak
Ekmeyi dillerime


“Sara tutmuþ ellerim rozaya sarsa
Benlerini…”







Sosyal Medyada Paylaşın: