EKMEK KAHRAMANI

Külden yapraklar çizmeliydi yazar,

Romanýný terketmiþ
Kendi maisinde,
Secde vakti gibi yakýnlaþýyordu,
Biçilen kadere kahraman.

Bir olayýn faili iken yazar,
Yanlýþ anlaþýlmanýn ýzdýrabýný,
Yansýttý sayfasýna.
Tedirgindi
Yürürken belli oluyordu
Çizdiði sokaklarda.

Beklenmedik olaylar geçiyordu
Paragraflar arasýndaki bulvarlarda.
Sevgiyi de iþledi
Ta ki elinde patlayana kadar
Sözcükler.

Kurþun yaðmurunda
Saðanak ýslanan çocuklarýn
Üþüyen ayaklarýný anlattý.

Yavaþ yavaþ
Çekilirken sokaklardan insanlar
Ve insanlýk,
Kandan göletlere basa basa
Uzaklaþan insanlýk,
Duymayan, görmeyen ve konuþmayan
Ýnsanlýk.

Ýnsansýz bir roman yazmalýydý,
Sadece duygularýn var olduðu
Sevgi saygý yönetiminde
Bir ülke çizmeliydi
Sayfalarýna.

Romanýn sonuna doðru yazar
Kahramaný intihara zorladý,
Dýþladý, horladý, küçümsedi...

Kahramansa
Evine ekmek götürmenin derdinde.
Yazar anladý ki kahramanlýk,
Ahkam kesmek deðil,
Ekmek için ölmekmiþ...
Sosyal Medyada Paylaşın: