Masal bu ya…Zamanýn birinde bir yerlerde, beþ kardeþin en küçüðü olan bir zat-ý muhterem yaþarmýþ.
Doðduðunda, annesi 40 yaþýnda olduðundan, karý koca biz bunun mürüvvetini görmeyiz diye hep el üstünde tutmuþlar.
Allah ömür vermiþ evlendirmiþler.Çoluk çocuða karýþmýþ.
Ve bu zat-ý muhterem bir gün çocuklarýndan birine dernek yapmýþ.
Dernek daðýlýnca akþam kim ne getirdi, ne taktý tek tek incelemiþler.Ertesi gün ayaklý gazeteye vermiþler haberleri…
“Biz falancaya küçük altýn takmýþtýk,yonca getirmiþ, falancaya 2 altýn takmýþtýk 1 altýn getirmiþ”diye orda burda laf etmeye baþlamýþlar.
Bahsettikleri kiþilerden biri de öz be öz yeðenleriymiþ…
O ay, 7 tane derneðe küçük altýn yaptýðýndan ve altýnýn birini de kýzýna takarýz diye düþündüðünden 1 altýn takmýþ yeðen….
Ama bu laflarý duyunca ayaklý gazetelerden sarrafa koþtuðu gibi 1 altýn kapmýþ ve yollamýþ ALTIN AVCILARINA…
Çok zoruna gitmiþ çooooooooook....
Ve almýþ kalemi eline bir destan yazmýþ…Kaleminden de korkulurmuþ haaaaa....
Masal da burada bitmiiiiiiiiiiþ
ALTIN AVCISI
Böyle küstahlýk görülmedi hiç bu yörede.
Hem de yapan öz amcam,yok böyle þey törede.
Altýnýnýn üstüne yoksa yatacak mý sandýn ?
Ýnsan gibi sorsaydýn ya bana,madem insandýn !
Hiç mi utanmadýnýz bunun lafýný ederken !
Kefeninize koydurun öte tarafa giderken !
Dilenciler duymuþlar,acýmýþlar çok sana.
“Altýn Avcýsý” adýn, Baþka isim yok sana.
Yargýladý bil ki seni,vicdanýmýn savcýsý.
Ne de yakýþtý bu ad sana “Altýn Avcýsý”
Deðiþtin ya yeðenini,ufacýk bir altýna.
Döþek yapýp da ser artýk,altýnlarý altýna.
Ne söylesem boþ artýk,sen yolunu tutmuþsun.
Bu dünyada ölüm var galiba unutmuþsun.
Gerçi onu da gördün ! Hiç göz yaþý döktün mü ?
Ne zamandýr babanýn,kabrine diz çöktün mü ?
Tabi erdin muradýna,henüz baban sað iken.
Mülk sahibi olmak sana,eriþilmez dað iken.
Seslenmedi kimse sana,ellerinde büyüdün diye.
Abilerin ve yengenler,sana en büyük hediye.
Ananý emmeden önce,yenge sütü tatmýþsýn.
Çoðu zaman yengenlerin,kucaðýnda yatmýþsýn.
Aðabeylerin evlenirken,bir göz odaya girmiþler.
Ev düzme denen þeyi,senin düðünde görmüþler.
Hep en küçük olmanýn avantasýný yedin.
Köprüyü geçene dek,hepsine abi dedin.
Babanla küs gitti,bir abin senin yüzünden
Helal sana bir abinin daha düþtün gözünden
Umurunda mý artýk senin,abi ve yengelerin.
Ama bil ki çok yakýn,deðiþeceði gün dengelerin.
Ben almýþtým sana izni,evi tamir etmek için.
Hiçbir engel yok önümde,þikayete gitmek için.
Sigortayla maliye,çöksün de gör baþýna.
Bakacaklar mý görürsün,feryat ve göz yaþýna.
Topladýðýn altýnlar,haydi seni kurtarsýn.
Bir tek çeyrek altýnla,bu iþten zor yýrtarsýn.
Ama ben sen deðilim,senin gibi alçalamam.
Karaktersiz insanlarla,karakter ölçülemem.
Yapmam asla böyle bir þey, tuzum kuru Sanma yeter.
Dünya yalan ölüm gerçek,mala mülke kanma yeter.
Elveda Altýn Avcýsý,bir daha yolumuz çakýþmaz.
Altýndan hafif insanla,uðraþmak bana yakýþmaz.
ALTIN AVCISININ KARISI...
Gelelim her çýbanýn, baþý olan kiþiye.
Düþmemeli asla söz, erkek varken diþiye.
Müstakbel Fatma Haným, sana bütün sözlerim.
Seni hiç görmemeye, yemin etti gözlerim.
Artist olmalýydýn sen, iyi rol yapýyorsun.
Ayýlýp bayýlýrken, parsayý kapýyorsun.
Bayýldýðýn doðrudur, ama yalnýz paraya.
Sebep oldu bu huyun, kalbindeki karaya.
Ýlk kurbanýn kocandý, az saf geldi inandý.
O senin hep gerçekten, bayýldýðýný sandý.
Acýyarak haline, gönüllü kölen oldu.
Bu ona bir eziyet, sanaysa þölen oldu.
Sonra rahmetli dedem, düþtü senin aðýna.
Çabucak kanýverdi, piyazýna yaðýna.
Hamileyken kýzýna, dizlerine yatardýn.
Göbeðini dinletip, kahkahalar atardýn.
Zavallý dedeciðim, çok çabuk kandý sana.
Zafere giden yolda, ilk ýþýk yandý sana.
Acýndýrdýn kendini, bilerek yaptýn bunu.
Böylelikle kaptýn hep, beleþ yaðý ve unu.
Nene Dede yýllardýr, hep sizi kolladýlar.
Ellerine ne geçse, gizlice yolladýlar.
Yað, un, þeker, çay, para, hepsi küçük þeylerdi.
Bunlar senin gönlünü, belki biraz eylerdi.
Senin asýl hedefin, evlerin tapusuydu.
Evsiz barksýz olmanýz, bir þantaj kapýsýydý.
Sonunda kandýrdýnýz, dedeyi ayaküstü.
Bu duruma ilk önce, Mustafa amca küstü.
Küssün varsýn ne çýkar, dediniz içinizden.
Yürümeye hep devam, ettiniz ayný izden.
Ýþler düzgün giderken, nedense hiç bayýlmadýn.
Herkes çözdü numaraný, bir tek sen ayýlmadýn.
Yalancý çoban gibisin, sonun ona dönecek.
Onu kurtlar yemiþti, senin de mumun sönecek.
Ama vaktin var daha, birkaç kalp kýrmak için.
Sülaleyi daðýtma, hayali kurmak için.
Pederi de küstürdün, yeri vermem diyerek.
Doyacak mý aç gözün, tüm mallarý yiyerek.
Siz en büyük yanlýþý, bana çatmakla yaptýnýz.
Benim sabýr taþýmý, çatlatmakla yaptýnýz.
Bardaðý taþýrdý en son, þu küçük altýn iþi.
Deðerini belli eder, yaptýðýyla her kiþi.
Elli milyon liraymýþ, ikinizin deðeri.
Ýnan daha fazla eder, atýn bile eðeri.
Haysiyet ve onuru, ayakaltýna aldýnýz.
Demek çok muhtaçtýnýz, bir altýna kaldýnýz.
Aslýnda iyi oldu, Fatma Haným yaptýðýn.
Böylelikle anlaþýldý, para-pula taptýðýn.
Hayýr topla istersen, alýp eline bir tepsi.
Senin olsa ne yazar, Savaþtepe’nin hepsi !
Hep hazýra kondun zaten, hiç kendini yordun mu ?
Eltilerin bu hale, nasýl gelmiþ sordun mu?
Tarlalarý mesken tutup, yýllarca çalýþmýþlar.
Sabredip zorluklara, yokluða alýþmýþlar.
Kuruþ kuruþ biriktirip, bu günlere gelmiþler.
Çok aðlamýþlar ama, bak sonunda gülmüþler.
Bozmamýþ onlarý hiç, çektikleri eziyet.
Ýþte sen de yok malesef, onlardaki meziyet.
Belki de bu þiiri, okuyunca bayýlýrsýn.
Ne de olsa bu iþte, tam bir usta sayýlýrsýn.
Ama bu kez ne olur, tam bayýl bayýlýrsan.
Biz kabre gömelim de, orda ayýl ayýlýrsan.
Bundan aðýr söz olmaz, gerek yok baþka söze.
Aklýn baþýna gelir, inince perde göze.
Ölene dek ayrýldý, sizinle yollarýmýz.
Bir tek gerçek dostlara,açýktýr kollarýmýz.
Uyanýk fýrsatçýdan, bize asla dost olmaz.
Deriniz mundar sizin, seccadelik post olmaz
Ýsmail SIKICIKOÐLU
K.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.