her doğum ölümdür çünkü doğuda kızlar kefenleri ile doğarlar

doðuda ürkek bir kýz çocuðu doðar
karlar aðlar üþür bu doðuma
aðýt döker beyaz ve gri
tütsülenir nazara karþý bu doðum
anne ürkek anne tedirgin





yas çaputlarý dolanýr dökülen zýlgýtlarýn üzerine
ölümün rengine bulanýr teni süt kokan kuzunun
annesi aðýt yakar bu doðuma
kýz annesi horlanýr
kýz annesi cehennemi yangýnlara düþer
kýz annesi ayýpsanýr
ana rahminden düþüþler baþlar bu oyuna







oysa ana doðurgandýr
ana kadýndýr
ana kýz ve erkek bebeklerin rahmidir
Anadolu’nun bereketidir ana





karanlýðýn kapýlarý aralanýr her doðumda
ölümle yaþam arasýnda pamuk ipliðine baðlýdýr tüm dilekleri
kir pas içinde döver kaderin dizlerini bir kadýn
erk seslerin çýðlýðý duyulur ölüm gibi
törenin kýskacýnda kuma gömleðine giyilir kefenleri
lirik zýlgýt sesleri ölümü si mgeler
her doðum ölümdür
çünkü doðuda kýzlar kefenleri ile doðarlar





bir kadýn doðunun avucunda tutsak
doður der erk egemenliðini
tutsaðý olduðu erklere gebedir rahmi her zaman





ölüm biçilmiþtir doðan kýz bebelere
aðzýnda hayatýn emziði durur iken
kör kuyuya atýlmýþ kaderleri
doðuda anlara o yüzden kardelen denir
çünkü onlar ölümle yaþam arasýnda
arafta kalan kadýn analardýr




mahmudiye düzkaya








Sosyal Medyada Paylaşın: