HEP ETTİM ZARAR ...

Uymuþum þeytana , nefsi suçlarým
Kýrýlmýþ zincirin , halkasý kayýp
Bilmem ki ne var , altýnda saçlarýn
Zonkluyor beynim günahlarý sayýp .


Sönsün meþ’alesi , burnu sürtünsün
Kaç çelme taktý bak , bugüne kadar
Uðrasýn zillete , defteri dürülsün
Sevap hanem sýfýr , hep ettim zarar.


Kalbin riyasý azgýndýr denizden
Batýrýr battýkça hepten insaný
Kum tanesi çakýl oynar da yerinden
Beyinde firaset , perde arkasý.


Ziyanda sermayem , kediye yüklenmiþ
Kaybetmiþ kervaný çölde kalmýþým
Yokta var oluþ var , varda yok oluþ
Görmemiþ gerçeði , uykuya dalmýþým .


Nefis bin bir baþlý , sanki ejderha
Yutar çiðnemeden doymaz hiç gözü
Ben miyim suçlusu , nefsim mi yoksa ?
Söz verdim kaç kere , tutamadým sözü .


Ýçimde bir hüzün , yüzümde sille
Kemirir kurt gibi derinden beni
Fýrtýnalar kopar , her gün içimde
Silinmez yüzümden sillenin izi .


Görünüþü güzel içi çürümüþ
Bir meyva düþünün nasýldýr sizce?
Aldatýr görünüþ , ah o görünüþ
Görülmez göz ile , inerde perde .


Güvelenmiþ bulgur tanesi gibi ...
Günlenip güneþte yerine konsam
Zamanda eriyen , yorgun gölgemi
Ayýrsam ruhumdan bedensiz kalsam.

( 2008 )

Orhan TAMTÜRK


Sosyal Medyada Paylaşın: