BENİM CÜMLEM
Görülmedik bir cümleyle baþladým hayata,
Bir özne ve sayýsýz yüklem ,
Bildirilen iþleri yapmaktan yoruldum çoðu zaman.
Olumlu bir cümlenin nesnesi olamadým,
Olumsuz cümleler kervanýydý seyrim…
Mutluluða her zaman uzaktým.
Ya devrikti cümle sona atýlmýþtým,
Ya da gizliydi özne hiç yazýlmamýþtým.
Ne vakit haykýracak kadar mutlu olsam,
Ne vakit bir ünlemle bitirsem kendimi,
Kahkahalarýma kilitlenmiþti bütün parantezler…
Sana týrnak içinde hiç konuþmadým,
Bilindik , eski sözlerle övmedim seni.
Her vakit uzun uzun gözlerine baktým,
Virgül arasý cümlelerde bulmadým seni.
Seni cümleden attýðýmda anlam ölesiye bozulurdu.
Ben cümleydim ve sen benim parçam,
Ögelerin e ayýrdýðým kalbimde ,
Vurguladýðým en güzel anlam…
HASAN KARAAÐAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.