SENSİZLİK SAPLANIRKEN YÜREĞİME

Seninle geçen yýllarýmýn
Yokluðunu yaþýyorum.
Kimsesiz, çaresiz ve baþýboþ.

Seninle beslediðim,
Umutlarla inþaa ettiðim yarýnlarýmýn.,
Üzüntüsünü yaþýyorum yalnýz bu bedende.

Sensizlikten tükeniyor umutlarým.
Yýkýlýyor birer birer satýrlarým.
yalnýz sokaklarda yürürken kurduðum
Düþüncelerimi
Bulutlar esir aldý.
Artýk dþüncelerimde sahipsiz
düþüncelerimde yetimdi.

Yazdýðým þiirlerim gibi yetim ve öksüz
Büyütüyorum hasretini,
Kimsessiz sokaklarda,
Sensizliðin acýsýný saplýyor üstüme yaðan yaðmur.

Korkutan karanlýk dört bir yanýmý sararken,
Yavaþ yavaþ cüseleyen yaðmur
Almýþtý beni benden.

yalnýz yürüdüðüm sokaklarda kaybolurken hasretinden,
Yaralý kaldý bu bedenim kimsesizlikten.
Kayboldu sensiz düþüncelerim hasretinden,
Þimdi ne tutacak el kaldý,
Nede saracak can kimsesizlikten.
ALÝ KESKÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: