ÇARESİZ ÖKSÜZ
Gün sabaha hoþgeldin telaþýnda
Gece çoktan minder atmýþ uyku sarhoþluðuna
Güneþin sýcacýk gülüþü alýn terimi okþamakta
Yeni doðan sabaha merhaba
Iþýl ýþýl saçlarý kocaman bakýþlarýyla
Ensemin soðuk duvarýna yaklaþmakta
Ateþi cehennem volkaný olsada
Cennet sýcaklýðýyla içimi ýsýtmakta
Bir þeyler ters gitmeye baþlamýþtý
Güneþ bana küsmüþ üzerimden ýþýðýný kesmiþti
Mafya tipli üç beþ bulut belkide haraca gelmiþti
Zorba yýldýrýmlarý kabadayý þimþekleriyle
Ben güne damlýyordum gökyüzü bana aðlýyordu
Adýna yaðmur dedikleri hüzünler yaðýyordu
Her damla gözyaþlarýmda çoðalýyordu
Bitmeyen çýðlýðýn çaresiz haykýrýþlarýyla
Kendimi benliðime benliðimi sokaðýnýza býraktým
Kaldýrýmlarý sesiz, kalabalýðý ýssýz, yürek korkusuzdu
Patlamýþ logarlar kirli sularý çilekeþ yollarý
Terkedilmiþ coþkuyla karþýladýlar duygularýmý
Sokaðýnýzdan geçiyordum soluk soluða
Bir ev sývasý eksik duvarlarý çýrýlçýplak
Bastonunundan yoksun yaþlý çýnar
Oysa yaðmur iyice azmýþtý fahiþe kývraklýðýyla
Tanrýlarmý aðlýyordu yoksa delice
Nasýl yaðardýki yaðmur her gün her gece
Yüzümü okþuyor bedenimi hýrpalýyordu delice
Gýrtlaðýna yapýþý canýný verdi yoksul ev son nefesinde
Bir ses yankýlandý kulaðýmýn limanýnda
Aðýt deðildi türkü deðildi bilmediðim þarkýydý
Sanat musikisi nihavent makamýmýydý peki neydi
Vurdu geçti ýslak bedenimin yorgunluðuna
Kediydi galiba belki bir kuþ öksüz kanarya
Yoksa süs köpeðimiydi
Kokana ablanýn sýkýlýdýðý herhangi bir hediyemiydi
Sahi içimi böylesine acýtan bu ses neydi
Merak içinde döndüm sese baktým ses bana baktý içimi yaktý
Biri kývrýlývermiþti taþlarýn merhametli gölgesine
Açtý çýplaktý ama onurluydu baktý baktý bana birdaha baktý
Oysa utanmaya bile yüzüm kalmamýþtý keþke yer yarýlsaydý
Kendi kendine kýzýyor söyleniyor sövüyordu
Her kelimesi gelmiþine geçmiþine diyebiliyordu
Bir çocuk dokuz yaþlarýnda son nefesinde ölüyordu
Ben gözlerine baktým yüreði beni yaktý baktý baktý sadece baktý
Daha ne oldu demeye kalmadan baþladý söze
Oysa ben et sevmemki dedi onurlu kibiriyle
Babam ayda bir kez tavuk alýyor onu bile yemiyorum
Diye mýrýldanabildi aç biçare sesiyle
Biz yedi kardeþiz daha dördü ekmeðe muhtaç
Babam sakat anam kaç gündür halsiz aç
Küçük kardeþim hasta yok çare alamýyoruz ilaç
Anlattý anlattýda insanlýðýmdan utandým
Sahi abi bugün bayrammýþ dedi
Dindarlar kurban kesti pirzolamý yedi
Abi bizimkiler kemik bile göremedi
Yýktý beni can evimi parçaladý geçti
Bizim komþuda bize et getirmiþ
Kemiði iyice temizlemiþ yaðýn en iyisini göndermiþ
Yað yiye yiye midem firarda yüreðim aðzýma gelmiþ
Sarýldým gözyaþlarýna birdaha öldüm
Zaten diþlerime doluyor canýmý yakýyor
Ne biçim et aðzýmda erimiyor midemi yakýyor
Yok abi yok þu insanLarý anlamýyorum
Sarýldý çýplak bedenine yumdu gözlerini derinliklere
Ayhan Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.