Ýntihar ediyordum hergün salonun kanepesinde Yirmi dört saat uzanmak suretiyle Saatleri uyanmamaya kuruyordum her gece Rüyalarda yaþamak ümidiyle. Yaþam dediðimiz neydi ki zaten Zihnizmizde kurduðumuz bilinçli hayallerden Vücudumuzda salgýladýðýmýz hayati hormonlardan baþka Ne vardý elimizde Her þeçtiðimizi sandýðýmýzda seçiliyorduk aslýnda Sýnadýðýmýz her insanda sýnanýyorduk oysa Ve hep en çok istediðimiz olmuyordu hayatta Vazgecince geliyordu her nasýlsa Ölmekten baþka birþey gelmiyordu elimizden Her nefesle ölüyorduk içimizden Ölüyorduk, korkuyorduk ve sövüyorduk Yaþamayý durdurmak için öylece duruyorduk Ölmeyi durduramýyor Salon kanepesine uzanýp intihar ediyorduk...
Naciye ÜRÜN Üsküdar 12 Nisan 20014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Naciye Ürün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.