Ne tuhaf, seni sakladýðým zindanlardan
Bir þarkýyla çýkageliyorsun
Daðýlmýþsýn, dudaðýnda buruk bir gülümseme
Fonda ýslýðýn, dudaðýmda bir çýðlýk,
Kanadým, kollarým kýrýk, ecelim olur ayrýlýk.
Aðla kadýným aðla acý bir melodi bu
Aðla kadýným, aðla ki boþalt zehrini
Piþmanlýk, týrmalarken yüzünü,
Kan içinde býrakýrken öpmeye doyamadýðýmý,
Sen aðla, aðla ki eriþ o en saf haline.
Masumiyet baþlangýçta ikimizin en güzel aksesuarý
Zamanla yitirdiðimiz, zamana yitirdiðimiz
Ýsyan ettiðimiz zaman
Ýlaç dedikleri, ama baþaramayan
Bir arada tutmayý þimdi onaramayan
Yüzündeki piþmanlýk yaralarýný
Seni saklamýþtým karanlýðýn ortasýna,
Kilitler vurmuþtum zindanlarýma.
Ama öyle büyüksün ki derinliklerde,
Çaðýrmadýðým halde
Çýka geliyorsun yalnýzca bir þarkýyla
Ben en þizofren halimle
Bu kez piþmanlýk kostümü giydiriyorum sana.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.